Suretu Esh Shuara

Choose the reader

Shqip

Suretu Esh Shuara - Vargjet Numri 227

طسم ( 1 )

Ta, Sinë, Mimë.

تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ ( 2 )

Këto janë ajete të librit të (të Kur’anit) qartë!

لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَّفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ ( 3 )

A mos do të mbysësh ti veten (Muhammed) pse ata nuk bëhen besimtarë?!

إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ ( 4 )

Silur të duam Ne, do të zbritnim një argument (mrekulli) nga qielli mbi ta, e që qafat e tyre do t’i rrinin përulur atij.

وَمَا يَأْتِيهِم مِّن ذِكْرٍ مِّنَ الرَّحْمَٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ ( 5 )

Atyre nuk u vjen asnjë këshillë e re nga Mëshiruesi, e që ata mos t’ia kthejnë shpinën.

فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ( 6 )

Vërtet, ata përgënjeshtruan, por atyre do t’u vijë kobi i asaj me të cilën talleshin.

أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ ( 7 )

A nuk e shikuan ata tokën se sa shumë loje bimësh të dobishme bëmë të mbijnë në të?

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ( 8 )

Vërtet, në këto ka fakte (të forta), por megjithatë, shumica e tyre nuk kanë qenë besimtarë.

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ( 9 )

e s’ka dyshim se Zoti yt është Ai i Gjithfuqishmi (t’i ndëshkojë) po edhe i Mëshirshmi.

وَإِذْ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ( 10 )

(Përkujto) Kur Zoti yt e thirri Musain: “Të shkosh te ai popull zullumqarë!”

قَوْمَ فِرْعَوْنَ ۚ أَلَا يَتَّقُونَ ( 11 )

Populli i faraonit, a nuk janë duke u frikësuar (dënimit)?

قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ ( 12 )

Ai (Musai) tha: “Zoti im, kam frikë se do të trajtojnë si gënjeshtarë.

وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَىٰ هَارُونَ ( 13 )

Do të më shtrëngohet krahrori (shpirti) im dhe nuk do të më leshohet gjuha ime (të flas rrjedhshëm), anaj dërgoje (bëre pejgamber) Harunin.

وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنبٌ فَأَخَافُ أَن يَقْتُلُونِ ( 14 )

Madje unë kam një faj ndaj tyre, e kam frikë se do të më mbysin (për hakmarrje)!”

قَالَ كَلَّا ۖ فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا ۖ إِنَّا مَعَكُم مُّسْتَمِعُونَ ( 15 )

Ai (All-llahu) tha: “Kurrsesi (nuk do të mbysin), po shkoni ju të dy me argumentet Tona. Ne jemi me ju vështrues tuaj (ju dëgjojmë dhe ju ndihmojmë).

فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ ( 16 )

Shkoni dhe faraonit thoni: “Ne jemi të dërguar nga Zoti i të gjitha botëve.

أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ ( 17 )

T’i lejosh beni israilët të vijnë me ne!”

قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ ( 18 )

Ai (faraoni) tha: “A nuk të rritëm ty si fëmijë në mesin e tonë, ku i kalove disa vjet të jetës sate.

وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنتَ مِنَ الْكَافِرِينَ ( 19 )

Dhe ti e bëre atë punën tënde që e bëre, prra ti je mohues (i të mirave që t’i bëmë).

قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّينَ ( 20 )

(Musai) Tha: “E bëra atë, atëherë kur isha i pavetëdijshëm.

فَفَرَرْتُ مِنكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْمًا وَجَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ ( 21 )

Andaj, edhe ika prej jush kur u frikësova nga ju, e Zoti im më dhuroi dhe më bëri nga të dërguarit.

وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنْ عَبَّدتَّ بَنِي إِسْرَائِيلَ ( 22 )

Më përmend atë të mirë që më bëre mua, e ti robërove beni israilët!”

قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِينَ ( 23 )

(Faraoni) Tha: “E cili është ai zot i botëve (që ju dërgoj)?”

قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ ( 24 )

Ai i tha: “Zoti i qiejve dhe i tokës dhe ç’ka ndërmjet tyre, nëse bindeni!”

قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلَا تَسْتَمِعُونَ ( 25 )

Ai (faraoni) atyre që ishin përreth, u tha: “A nuk e dëgjoni?!”

قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ ( 26 )

Ai (Musai) tha: “Zoti juaj dhe i prindërve tuaj të parë!”

قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ ( 27 )

(Faraoni) Tha: “Vërtet, i dërguari juaj që u është dërguar juve, me siguri është i çmendur!”

قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَا ۖ إِن كُنتُمْ تَعْقِلُونَ ( 28 )

(Musai) Tha: “Zot i lindjes dhe i perëndimit dhe ç’ka ndërmjet tyr. po qe se kuptoni!”

قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَٰهًا غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ ( 29 )

(faraoni) Tha: “Nëse ti beson zot tjetër pos meje, do të gjendesh në mesin e të burgosurve!”

قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُّبِينٍ ( 30 )

(Musai) Tha: “A edhe nëse të sjell ndonjë argument të qartë!”

قَالَ فَأْتِ بِهِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ( 31 )

Ai tha: “Sille pra, nëse thua të vërtetën?”

فَأَلْقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُّبِينٌ ( 32 )

Atëherë, (Musai) e hodhi shkopin e vet, i cili u shndërrua në gjarpër të vërtetë.

وَنَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاءُ لِلنَّاظِرِينَ ( 33 )

Nxori dorën prej xhepit, kur qe, ajo në sy të shikuesve flakëronte nga bardhësia.

قَالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هَٰذَا لَسَاحِرٌ عَلِيمٌ ( 34 )

(faraoni) Parisë që e rrethonte, u tha: “Vërtet, ky qenka magjistar shumë i aftë!”

يُرِيدُ أَن يُخْرِجَكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ ( 35 )

Që me magjinë e vet dëshiron t’ju dëbojë nga toka juaj, e ç’më propozoni mua?

قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ ( 36 )

Paria) Shtyje atë dhe vëlain e tij (çështjen e tyre) për më vonë, e ti dërgo nëpër qytete tubues.

يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ ( 37 )

Që t’i sjellin të gjithë magjistarët e dijshëm këtu.

فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ ( 38 )

Dhe, magjistarët u tubuan në kohën e ditës së caktuar.

وَقِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنتُم مُّجْتَمِعُونَ ( 39 )

Edhe popullit iu tha: “Ejani e tubohuni,

لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِن كَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ ( 40 )

Ashtu që t’i përkrahin magjistarët, nëse ata triumfojnë”.

فَلَمَّا جَاءَ السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجْرًا إِن كُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِينَ ( 41 )

E kur erdhën magjistarët i thanë faaonit: “A do të ketë shpërblim për ne, nëse dalim ngadhnjimtarë?”

قَالَ نَعَمْ وَإِنَّكُمْ إِذًا لَّمِنَ الْمُقَرَّبِينَ ( 42 )

Ai tha: “Po, bile ju do të jeni atëherë prej më të afërmve!”

قَالَ لَهُم مُّوسَىٰ أَلْقُوا مَا أَنتُم مُّلْقُونَ ( 43 )

Musai atyre u tha: “Hidhnie atë që keni për ta hedhur!”

فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ ( 44 )

E ata i hodhën litarët dhe shkopinjtë e tyre duke thënë: “Për hir të madhërisë së faraonit, ne me sifuri do të jemi ngadhënjyes!”

فَأَلْقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ ( 45 )

Atëherë edhe Musai e hodhi shkopin e vet, i cili menjëherë gëltiset gjithë çka kishin improvizuar ata.

فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ ( 46 )

Atëherë magjistarët ranë në sexhde (u përulën).

قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ( 47 )

E thanë: “Ne i besuam Zotit të botëve,

رَبِّ مُوسَىٰ وَهَارُونَ ( 48 )

Zotit të Musait e të Harunit!”

قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ۚ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ ( 49 )

Ai (faraoni) tha: “I besuat atij, para se t’ju lejoja unë?!” S’ka dyshim se ai (Musai) është prijësi juaj që ua mësoi juve magjinë, e keni për të marrë vesh më vonë. Unë do t’ua shkurtoi (do t’ua prejë) duart dhe këmbët tuaja të anës së kundër (klithi) dhe që të gjithëve do t’u gozhdoj”.

قَالُوا لَا ضَيْرَ ۖ إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ ( 50 )

Ata (magjistarët) thanë: “S’ka rëndësi, ne kthehemi Zotit tonë,

إِنَّا نَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَا أَن كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ ( 51 )

Meqë ne jemi besimtarët e parë, shpresojmë se Zoti ynë do të na i falë mëkatet tona!”

وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ ( 52 )

Ne e urdhëruam (përmes shpalljes) Musain: “Të udhëtosh natan me robërit e Mij dhe se ju do të ndiqeni (prej faraonit)”.

فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَائِنِ حَاشِرِينَ ( 53 )

E faraoni dërgoi nëpër qytete për të tubuar njerëz,

إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ ( 54 )

(Duke u thënë se) Ata janë një grup i vogël (të cilët ikën me Musain).

وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ ( 55 )

Dhe se me të vërtetë, ata na kanë zemëruar (dhe ikën pa lejen tonë).

وَإِنَّا لَجَمِيعٌ حَاذِرُونَ ( 56 )

E me të vërtetë, ne duhet të jemi syçelë.

فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ( 57 )

Dhe Ne (u mbushëm mendjen e) i nxorëm prej kopshteve e burimeve,

وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ ( 58 )

prej pasurisë në depo dhe prej vendbanimeve të bukura.

كَذَٰلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ ( 59 )

Ja ashtu, Ne ua bëmë atë trashëgim beni israilëve.

فَأَتْبَعُوهُم مُّشْرِقِينَ ( 60 )

E ata (të faraonit) i arritën (beni israilët) në kohën e lindjes së diellit.

فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَىٰ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ ( 61 )

Dhe kur u panë dy grupet, shokët e Musait Thanë: “Me siguri na zunë!”

قَالَ كَلَّا ۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ ( 62 )

Ai (Musai) tha: Kurrsesi, me mua është Zoti im, Ai do të më udhëzojë”.

فَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنِ اضْرِب بِّعَصَاكَ الْبَحْرَ ۖ فَانفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ ( 63 )

Ndërsa Ne Musait i thamë: “Meshkopin tënd bjeri detit”. Deti u nda dhe çdo pjesë u bë si kodër e madhe.

وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ ( 64 )

E Ne i afruam atje të tjerët (ata të faraonit).

وَأَنجَيْنَا مُوسَىٰ وَمَن مَّعَهُ أَجْمَعِينَ ( 65 )

Dhe Ne e shpëtuam Musain dhe të gjithë ata që ishin me të.

ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ ( 66 )

Kurse të tjerët i përmbytëm në ujë.

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ( 67 )

Vërtet, në këtë (ngjarje) ka fakte, por megjithatë shumica nuk besuan.

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ( 68 )

Nuk ka dyshim se Zoti yt është i gjithfuqishëm dhe i mëshirshëm.

وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ ( 69 )

Lexoju (nga ajo që të shpallëm ty Muhammed) atyre ngjarjen e Ibrahimit.

إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ ( 70 )

Kur i tha babait të vet dhe popullit të vet: “çka jeni duke adhuruar?”

قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ ( 71 )

Ata i thanë: “Adhurojmë idhuj, vazhdimisht u jemi besnikë atyre!”

قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ ( 72 )

Ai i tha: “A ju dëgjojnë ata juve kur të luteni?”

أَوْ يَنفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ ( 73 )

Ose, “a u sjellin juve dobi apo dëm?”

قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءَنَا كَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ ( 74 )

Ata thanë: “Jo, por kështu i gjetëm se bënin edhe prindërit tanë!”

قَالَ أَفَرَأَيْتُم مَّا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ ( 75 )

Ai tha: “A po shihni se ç’po adhuroni?”

أَنتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ ( 76 )

Ju dhe prindërit tuaj të mëparshëm,

فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِّي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ ( 77 )

Në të vërtetë, ata (që adhuroni ju) janë armiq të mij. përveç Zotit të botëve (nëse përveç idhujve adhuroni edhe Atë).

الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ ( 78 )

Zoti që më krijoi, Ai më udhëzon mua,

وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ ( 79 )

Dhe Ai që më ushqen dhe më jep të pijë,

وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ ( 80 )

Dhe kur të sëmurem A më shëron,

وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ ( 81 )

Ai më bën të vdesë e mandej më ngjall,

وَالَّذِي أَطْمَعُ أَن يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ ( 82 )

Ai te i cili kam shpresë se do të m’i falë mëkatet e mia në ditën e gjykimit.

رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ ( 83 )

Zoti im, më dhuro mua urtësi dhe më bashko me të mirët!

وَاجْعَل لِّي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ ( 84 )

Më bën përkujtim të mirë ndër ata që vijnë pas,

وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ ( 85 )

Më bn prej trashëgesve të Xhennetit të begatshëm,

وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ ( 86 )

Dhe fale babaim tim, se ai vërtet ishtë nga ata të humburit,

وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ ( 87 )

E mos më turpëro në ditën kur do të ringjallen.

يَوْمَ لَا يَنفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ ( 88 )

Ditën kur nuk bën dobi as malli, as fëmijët.

إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ ( 89 )

(bën dobi) Vetëm kush i paraqitet Zotit me zemër të shëndoshë.

وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ ( 90 )

E Xhenneti u afrohet atyre që ishin të devotshëm.

وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ ( 91 )

Ndërsa Xhehennem u dëftohet atyre që ishin të humbur.

وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنتُمْ تَعْبُدُونَ ( 92 )

Dhe atyre u thuhet: “Ku janë ata që i adhuronit ju”,

مِن دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنصُرُونَكُمْ أَوْ يَنتَصِرُونَ ( 93 )

Pos All-llahut? Ata, a mund t’ju ndihmojnë juve o vetes?

فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ ( 94 )

E ata (idhujt) dhe adhuruesit e tyre, njëri mbi tjetrin hudhën në të,

وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ ( 95 )

Dhe të gjithë ushtria (ithtarët) r djallit.

قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ ( 96 )

E duke u grindur mes vete në të, ata thonë:

تَاللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ ( 97 )

“Pasha All-llahun, njëmend ne kemi qenë krejtësisht të humbur”,

إِذْ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ الْعَالَمِينَ ( 98 )

Kur juve (idhuj) u kemi barazuar me Zotin e botëve.

وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ ( 99 )

Neve nuk na humbi kush tjetër vetëm se kriminelët (prijësit).

فَمَا لَنَا مِن شَافِعِينَ ( 100 )

E tash për ne nuk ndonjë ndihmës (ndërmjetësues).

وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ ( 101 )

Nuk ka as ndonjë mik të sinqertë.

فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ( 102 )

E, sikur të mnud të kthehemi (dynja) edhe njëherë,, do të bëheshim besimtarë.

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ( 103 )

Në këtë (që u përmend) ka argumente të bindshme, po shumica e tyre nuk besuan.

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ( 104 )

Është e vërtetë se Zoti yt është i gjithëfuqishëm dhe i mëshirshëm.

كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ ( 105 )

Edhe populli i Nuhut gënjeu të dërguarit.

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ( 106 )

Kur vëllai i tyre (nga gjaku), Nuhu u tha: “A nuk jeni kah frikësoheni?

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ( 107 )

Unë jam për ju pejgamber besnik.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ( 108 )

Keni frikë (dënimit të) All-llahut e më dëgjoni mua.

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ( 109 )

Unë për këtë nuk kërkoj prej jush ndonjë shpërblim, shpërblimi për mua është vetëm prej Zotit të botëve.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ( 110 )

Pra (edhe njëherë u them) frikësohuni prej All-llahut e më dëgjoni mua!

قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ ( 111 )

Ata thanë: “E si të besojmë ty, kur ty të besojnë të ultit?”

قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ( 112 )

Ai tha: “Unë nuk dijë se ç’punuan ata (që ju u thoni të ulët)”.

إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي ۖ لَوْ تَشْعُرُونَ ( 113 )

Përgjegjësia e tyre, nëse kuptoni, është vetëm para Zotit tim.

وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ ( 114 )

E unë nuk do t’i përzë besimtarët.

إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُّبِينٌ ( 115 )

Unë nuk jamë tjetër, por vetëm sa t’u tërheq vërejtjen haptas.

قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ ( 116 )

Ata i thanë: “O Nuh! Nëse nuk heq dorë (nga ajo që mëson), do të gurëzohesh (do të mbytesh me gurë)”.

قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ ( 117 )

Ai tha: “O Zoti im, populli im më pandeh gënjeshtar.

فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَن مَّعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ( 118 )

Pra Ti me drejtësinë tënde gjyko ndërmjet meje dhe atyre dhe më shpëto mua dhe besimtarët që janë me mua!”

فَأَنجَيْنَاهُ وَمَن مَّعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ( 119 )

Andaj Ne e shpëtuam atë dhe të gjithë ata që ishin me të në anijen e mbushur plot.

ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ ( 120 )

Mandej i mbytëm në ujë ata që betën pas tyre.

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ( 121 )

Edhe në këtë (ngjarje) ka argumente, po shumica e tyre nuk ishin besimtarë.

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ( 122 )

S’ka dyshim se Zoti yt është i plotfuqishëm i mëshirshëm.

كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ ( 123 )

Edhe populli Ad nuk i besoi të dërguarit.

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ( 124 )

Kur vëllai i tyre, Hudi u tha: “A nuk frikësoheni?”

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ( 125 )

Unë për ju jam i dërguar besnik.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ( 126 )

Andaj, keni frikë (dënimit të) All-llahut dhe më dëgjoni mua.

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ( 127 )

Unë nuk kërkoj për këtë ndonjë shpërblim prej jush, e shpërblimi është vetëm prej Zotit të botëve.

أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ ( 128 )

A në çdo bregore ngritni ndonjë shtëpi (ndërtesë) sa për lojë?

وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ ( 129 )

Dhe a i ndërtoni pallatet e fortifikura që të jeni përgjithmonë?

وَإِذَا بَطَشْتُم بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ ( 130 )

E kur rrëmbeni, rrëmbeni mizorisht.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ( 131 )

Pra, kinie frikë All-llahun dhe në dëgjoni mua!

وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُم بِمَا تَعْلَمُونَ ( 132 )

Kinie frikë Atë që u pajisi me çka e dinit vet.

أَمَدَّكُم بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ ( 133 )

U pajisi me mjete gjallërimi e me djem.

وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ( 134 )

Me kopshte e me burime uji.

إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ( 135 )

Vërtet, unë i frikësohem dënimit tuaj në një ditë të madhe.

قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُن مِّنَ الْوَاعِظِينَ ( 136 )

Ata thanë: “Për ne është krejt një, si na këshillove, si nuk na këshillove!”

إِنْ هَٰذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ ( 137 )

Kjo (që na këshillon ti) nuk është tjetër vetëm se traditë (mitesh) të popujve të lashtë.

وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ ( 138 )

Se ne nuk kemi për t’u dënaur.

فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ( 139 )

Dhe ashtu ata e trajtuan atë (Hudin) gënjeshtarët, e Ne atëhere i shkatërruam. Edhe ky është një fakt, po shumiza e tyre nuk besuan.

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ( 140 )

Vëretet, Zoti yt është i plotfuqishëm i mëshirshëm.

كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ ( 141 )

Edhe kabilja Themud nuk i besoi të dërguarit.

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ( 142 )

Kur vëllai i tyre, Salihu u tha: “A nuk frikësoheni?”

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ( 143 )

Unë për ju jam i dërguar besnik.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ( 144 )

Andaj, kinie frikë (dënimin e) e All-llahut dhe mua më dëgjoni!”

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ( 145 )

Unë nuk kërkoj për këtë ndonjë shpërblim prej jush, shpërblimi im është vetëm prej Zotit të botëve.

أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ ( 146 )

A jeni të sigurt se do të mbeteni në këtë që jeni (përgjithmonë)?

فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ( 147 )

Në kopshte e në burime.

وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ ( 148 )

Edhe në të mbjella, e me hurma me frutat e tyre të freskët.

وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ ( 149 )

Dhe ju me mjeshtëri po ndërtoni shtëpi nëpër kodra shkëmbore.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ( 150 )

Pra, kini frikë All-llahun e më dëgjoni mua.

وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ ( 151 )

E mos shkoni pas atyre që janë të pa frenuar (që e teprojnë me vepra të këqia).

الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ ( 152 )

Të cilët në tokë bëjnë shkatërrime, nuk bëjnë mirë.

قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ ( 153 )

Ata i thanë: “Ti je vetëm i magjepsur”.

مَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ( 154 )

Ti nuk je tjetër vetëm se njeri sikurse edhe ne, e nëse e thua të vërtetën, sille pra ndonjë argument!”

قَالَ هَٰذِهِ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ ( 155 )

Ai tha: “Ja, kjo është devja, kjo do të pijë (ujë) në një ditë të caktuar, kurse ju në një ditë tjetër (jo për një ditë).

وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ ( 156 )

Dhe kësaj të mos i bëni ndonjë të keqe, se do t’ju godasë dënimi i ditës së madhe!”

فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ ( 157 )

Po ata e therrën atë, madje u penduan (nga frika).

فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ( 158 )

Por ata i zuri ai dënimi i premtuar. Edhe në këtë ka argument, por shumica e tyre nuk u bënë besimtarë.

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ( 159 )

Vërtet Zoti yt është i plotfuqishëm i mëshirshëm.

كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ ( 160 )

Populli i Lutit të dërguarit i konsideroi gënjeshtarë.

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ ( 161 )

Kur vëllai i tyre, Luti i tha: “A nuk i frikësoheni (All-llahut)?”

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ( 162 )

Unë jam i dërguar i juaj, jam i besueshëm!

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ( 163 )

Pra, kini frikë (dënimin) All-llahun dhe më dëgjoni mua!

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ( 164 )

Unë krkoj për këtë ndonjë shprblim prej jush, shpërblimi im është te Zot i botëve.

أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ ( 165 )

(Të mjerët ju) A shkoni pas meshkujve të kësaj bote.

وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُم مِّنْ أَزْوَاجِكُم ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ ( 166 )

E gratë tuaja i leni anash, të cilat Zoti juaj i krijoi për ju! Por ju jeni një popull që kaloni çdo kufij!”

قَالُوا لَئِن لَّمْ تَنتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ ( 167 )

Ata i thanë: “O Lut, nëse nuk pushon (nga kjo që na thua), me siguri do të jesh i dëbuar prej nesh!”

قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ الْقَالِينَ ( 168 )

Ai tha: “Unë jam kundër veprimit tuaj!

رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ ( 169 )

Zoti im, më shpëto mua dhe familjen time nga ajo që ëjnë ata!”

فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ ( 170 )

Ne e shpëtuam atë dhe tërë familjen e tij,

إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ ( 171 )

Përpos një plake (gruas së tij) që mbeti me atë (në dënim).

ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ ( 172 )

E më pas i zhdukëm ata të tjerët.

وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا ۖ فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنذَرِينَ ( 173 )

E Ne u lëshuam atyre një shi të jashtëzakonshëm (gurë nga qielli), e sa i keq ishte ai shi për ata të cilëve iu pat tërhequr vërejtja.

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ( 174 )

Edhe në këtë kishte argument (për të mbledhur mend), po shumica e tyre nuk qenë besimtarë.

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ( 175 )

E Zoti yt, padyshim është Ai i plotfuqishmi dhe i mëshirëshëmi.

كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ ( 176 )

Edhe populi i Ejkës të dërguarit i konsiderojnë gënjeshtarë.

إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ ( 177 )

Kur Shuajbi atyre u tha: “a nuk ruheni?”

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ( 178 )

Unë jam i dërguar te ju, jam i besueshëm!

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ( 179 )

Pra kini frikë (dënimin nga) All-llahun dhe më dëgjoni mua!

وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ ( 180 )

Unë nuk kërkoj për këtë ndonjë shprblim prej jush, shpërblimi im është prej Zotit të botëve!

أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ ( 181 )

Plotësoni matjen, e mos u bëni prej atyre që lënë mangu!

وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ( 182 )

Dhe matni me peshojë (terezi) të saktë (precize).

وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ ( 183 )

Dhe ata leni mangu sendet e njerëzve, e mos bëni shkatërrime në tokë.

وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ ( 184 )

Frikësohuni Atij që u krijo juve dhe breznitë e para.

قَالُوا إِنَّمَا أَنتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ ( 185 )

Ata thanë: “Sdyshim se ty të ka zënë magjia!”

وَمَا أَنتَ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَإِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ ( 186 )

Ti nuk je tjetër, por njeri si edhe ne, dhe ne nuk të konsiderojmë tjetër vetëm se gënjeshtarë!

فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَاءِ إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ( 187 )

E nëse je nga të vërtetit, atëherë lëshoje mbi ne një copë nga qielli (si dënim)!

قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ ( 188 )

Ai tha: “Zoti im e di më së miri për atë që ju veproni!”

فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ( 189 )

Dhe ata e përgënjeshtruan ate, andaj i goditi dënimi i hijes. Vërtet, ai ishte dënimi i një dite të llahtarshme.

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُم مُّؤْمِنِينَ ( 190 )

Edhe në këtë (ngjarje) ka argumente, po shumica e tyre nuk u bënë besimtarë.

وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ( 191 )

E Zoti yt, pa dyshim është Ai i plotfuqishmi dhe i mëshirshmi.

وَإِنَّهُ لَتَنزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ ( 192 )

E edhe ai (kur’ani) është shpallje (zbritje) e Zotit të botëve.

نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ ( 193 )

Atë e solli shpirti besnik (Xhibrili).

عَلَىٰ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنذِرِينَ ( 194 )

(E solli) në zemrën tënde, për të qenë ti prej atyre që tërheqin vërejtjen (pejgamber).

بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُّبِينٍ ( 195 )

(Të shpallëm) Me gjuthëtë kulluar arabe.

وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ ( 196 )

Dhe se ai (Kur’ani) është i përmendur edhe në librat e mëparshëm.

أَوَلَمْ يَكُن لَّهُمْ آيَةً أَن يَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ ( 197 )

A nuk ishte për ata (për jobsimtarët mekas) argument, se atë e dinin dijetarët (ulemaja) e beni israilëve?

وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَىٰ بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ ( 198 )

E sikur t’ia shpallin atë (Kur’anin) ndonjë joarabi,

فَقَرَأَهُ عَلَيْهِم مَّا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ ( 199 )

e ai t’ua lexonte atyre, ata nuk do t’i besonin atij.

كَذَٰلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ ( 200 )

Dhe kështu, Ne u futëm atë (dyshimin) në zemrat kriminelëve,

لَا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّىٰ يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ ( 201 )

E ata nuk i besojnë atij (Kur’anit) derisa ta shohin dënimin e dhembshëm,

فَيَأْتِيَهُم بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ ( 202 )

Dhe t’ju vijë befas, duke mos e hetuar.

فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنظَرُونَ ( 203 )

e atëherë të thonë: “A thua do të na jepet afat?”

أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ ( 204 )

E si ata kërkojnë shpejtimin e dënimit tonë (kur ithanë pejgamberit sillnie dënimin).

أَفَرَأَيْتَ إِن مَّتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ ( 205 )

Po më thuaj se edhe nëse Ne u jpim të jetojnë vite me rradhë,

ثُمَّ جَاءَهُم مَّا كَانُوا يُوعَدُونَ ( 206 )

e pastaj t’u vijë atyre ajo me çka u tërhiqet vërejtja,

مَا أَغْنَىٰ عَنْهُم مَّا كَانُوا يُمَتَّعُونَ ( 207 )

çka do t’u vlejë atyre ajo jetë që gëzuan?

وَمَا أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ ( 208 )

Ne nuk kemi ndëshkuar asnjë fshat (vendbanim), e ai të mos ketë pasur pejgamber.

ذِكْرَىٰ وَمَا كُنَّا ظَالِمِينَ ( 209 )

Që ju përkujtojë (përfundimin e punës së keqe). Ne nuk bëmë të padrejtë.

وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ ( 210 )

Atë (Kur’anin) nuk e sollën djajt (si fallin falltorëve).

وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ ( 211 )

Atyre as nuk u takon e as që kanë mundësi.

إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ ( 212 )

Pse ata jnë të penguar edhe për ta dëgjuar!

فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ ( 213 )

Pra, përpos All-llahut, mos lut zot tjetër e të bëhesh prej të dënuarëve.

وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ ( 214 )

Dhe tërhiqju vërejtjen farefisit tënd më të afërt.

وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ( 215 )

E të jeshë i butë ndaj besimtarëve që të pranuan ty.

فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ ( 216 )

E nëse ata (jobesimtarët) të kundërshtojnë, ti thuaj: “Unë jam i pastër nga ajo që punoni ju”.

وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ ( 217 )

Dhe mbështetu në të plotfuqishmin, Mëshiruesin.

الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ ( 218 )

I cili të sheh kur të ngritesh në këmbë.

وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ ( 219 )

(E të sheh) Edhe lëvizjen tënde në mesin e atyre që falen.

إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ( 220 )

Në të vërtetë, Ai është dëgjuesi, i dijshmi.

هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ الشَّيَاطِينُ ( 221 )

A t’u tregojj unë se kujt i vijnë djajt?

تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ ( 222 )

Ata i vijnë çdo gënjeshtari mëkatari.

يُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَ ( 223 )

(U vijnë) Dhe hedhin dëgjimin, shumica e tyre gënjejn.

وَالشُّعَرَاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ ( 224 )

E për sa u përket poeteve (që Muhammedi nuk është i tillë), ata i ndjekin të humbrit (nga e vërteta).

أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وَادٍ يَهِيمُونَ ( 225 )

A nuk sheh se ata hidhen në çdo anë (sa lavdërojnë, sa përqeshin).

وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ ( 226 )

Dhe ata janë që flasin atë çka nuk punojnë.

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانتَصَرُوا مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا ۗ وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنقَلَبٍ يَنقَلِبُونَ ( 227 )

Me përjashtim të atyre që besuan, bënë vepra të mira, që e përmendën shumë All-llahun dhe që u mbrojtën pasi që atyre iu bë e padrejtë. E ata që bënë zullum do ta kuptojnë se ç’përfundim i shkojnë (ç’dënim të ashpër ose ç’vendi në Xhehennem do t’i nënshtrohen).