ขอสาบานด้วย (มะลาอิกะฮฺ) ผู้ชัก (วิญญาณของผู้ศรัทธา) อย่างแผ่วเบา

แล้วพวกเขา (มะลาอิกะฮฺ) ผู้รีบรุดหน้าไปอย่างว่องไว

วันซึ่งการเป่าสังข์ครั้งแรกทำให้สั่นสะเทือน

ในวันนั้นดวงจิตทั้งหลายจะตระหนก

พวกเขาจะกล่าวว่า พวกเราจะถูกให้กลับไปอยู่ในสภาพเดิมอีกกระนั้นหรือ ?

พวกเขากล่าวว่า ถ้าเป็นเช่นนั้นก็เป็นการกลับไปที่ขาดทุน

แล้วเมื่อนั้นพวกเขาก็จะออกมายังที่ราบโล่ง

ขณะที่พระเจ้าของเขาทรงเรียกเขาที่หว่างหุบเขาฏวาอันบริสุทธิ์

แล้วจงกล่าวว่า ท่านประสงค์จะซักฟอกไหม ?

แล้วมูซาก็แสดงให้เขาเห็นสัญญาณอันยิ่งใหญ่

แล้วเขาก็ผินหลังกลับหนีออกไปอย่างเร็ว

แล้วกล่าวว่า ฉันคือพระเจ้าสูงสุดของพวกท่าน

แท้จริงในการนี้ย่อมเป็นข้อเตือนใจสำหรับผู้ยำเกรงของอัลลอฮฺ

พระองค์ทรงยกให้มันสูงขึ้นแล้วทรง ทำให้มันสมบูรณ์

และหลังจากนั้นทรงทำให้แผ่นดินเป็นพื้นราบเรียบ

ส่วนเทือกเขานั้นทรงทำให้มันมั่นคง

ดังนั้นเมื่อความหายนะอันใหญ่หลวงได้เกิดขึ้น

และนรกหรือเปลวไฟจะถูกเผยให้แก่ผู้ที่มองมัน

และเขาได้เลือกเอาการมีชีวิตอยู่ในโลกนี้

และส่วนผู้ที่หวาดหวั่นต่อการยืนเบื้องหน้าพระเจ้าของเขา และได้หน่วงเหนี่ยวจิตใจจากกิเลสต่ำ

พวกเขาจะถามเจ้าถึงยามอวสาน (วันกิยามะฮฺ) ว่า เมื่อใดเล่ามันจะเกิดขึ้น ?

ยังพระเจ้าของเจ้าเท่านั้นคือวาระ

วันที่พวกเขาจะเห็นมัน (วันกิยามะฮฺ) ประหนึ่งว่าพวกเขามิได้พำนักอยู่โลกนี้เว้นแต่เพียงชั่วครู่หนึ่งของยามเย็นและยามเช้าของมันเท่านั้น